زنم بعد از 25 سال زندگی به همه چیز پشت پا زد
زهره حسینی | مشاور و دانش آموخته دانشگاه علامه‌طباطبایی
مخاطب گرامی، به طور قطع از هم پاشیدگی زندگی مشترک، آن هم بعد از 25 سال، دردناک و ناراحت کننده و پذیرفتن آن، کار سخت و مشکلی است. این طور که از پیامک شما فهمیده می شود، این یک تصمیم یک طرفه است و شما خواستار ادامه زندگی مشترک هستید اما نقش شما در تصمیم همسرتان چیست؟ آیا تمام این سال ها مشکلاتی وجود داشته که حل نشده و حالا با تمام شدن ظرف روانی خانم‌تان، او تصمیم به ترک منزل گرفته است؟ یا بروز یک مشکل ناگهانی در رابطه شما علت این تصمیم است؟
خانم‌تان نمی‌تواند از 25 سال زندگی به راحتی بگذرد
اگر هنوز در ایشان میزانی از علاقه به شما وجود دارد و این یک تصمیم هیجانی ناشی از خشم یا ناراحتی است، بهتر است با فرصت دادن و درک ایشان، راهی برای تخلیه هیجانات منفی‌شان بیابید تا با کاهش خشم، ایشان در تصمیم شان تجدید نظر کنند. البته این مسئله برای ایشان هم سخت و سنگین است، چون یک زن هم به راحتی نمی‌تواند زندگی 25 ساله خود را فراموش کند، از سه فرزند خود دل بکند و تصمیم به جدایی بگیرد. چنان که همسرتان بیش از 20 سال در کنار شما بوده و در خوشی و ناخوشی همراهی‌تان کرده است و اگر فردی ناپخته و کم تجربه بود، می‌بایست خیلی قبل‌تر دست به چنین اقدامی می‌زد بنابراین لازم است هر اقدامی که می‌توانید برای حفظ کانون خانواده انجام دهید.
سهم خودتان را در این ماجرا بپذیرید
از واسطه‌های مورد اعتماد ایشان کمک بگیرید. بزرگ‌ترها و ریش سفیدها گاهی می‌توانند کار را خیلی جلو ببرند. تلاش کنید علت این رفتار را بیابید. گاهی توجه درست، جبران کوتاهی‌های عاطفی، برآوردن نیازهای واقعی، بروز رفتارهای قاطعانه و مردانه و ... می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. پس از آرام شدن ایشان در فضایی همدلانه با یکدیگر گفت‌وگو کنید و شنونده خوبی برای‌شان باشید. در گفت‌وگو با ایشان سهم خود را در این ماجرا بپذیرید.
فرزندان‌تان با مادرشان صحبت کنند
با شناختی که از همسرتان دارید، تلاش کنید او را در این مدت با خرید هدیه یا بردن به جاهای خاطره انگیز اوایل عقد و ازدواج، خوشحال و خاطره روزهای خوب زندگی‌تان را در ایشان زنده کنید. فرزندان بهتر است در این ماجرا، بی‌طرف باشند و رسما در جبهه پدر یا مادر قرار نگیرند اما می‌توانند از احساس نیازشان به مادر و در صورت ترک زندگی، احساس خلأ و کمبودشان با همسرتان صحبت کنند. امیدواریم با تلاش و انگیزه‌ای که در شما برای حفظ زندگی وجود دارد، موفق به تغییر تصمیم ایشان شوید اما در هر صورت خوب است از مشاوره تخصصی یک مشاور خانواده هم کمک بگیرید.
خانم‌تان نمی‌تواند از 25 سال زندگی به راحتی بگذرد
اگر هنوز در ایشان میزانی از علاقه به شما وجود دارد و این یک تصمیم هیجانی ناشی از خشم یا ناراحتی است، بهتر است با فرصت دادن و درک ایشان، راهی برای تخلیه هیجانات منفی‌شان بیابید تا با کاهش خشم، ایشان در تصمیم شان تجدید نظر کنند. البته این مسئله برای ایشان هم سخت و سنگین است، چون یک زن هم به راحتی نمی‌تواند زندگی 25 ساله خود را فراموش کند، از سه فرزند خود دل بکند و تصمیم به جدایی بگیرد. چنان که همسرتان بیش از 20 سال در کنار شما بوده و در خوشی و ناخوشی همراهی‌تان کرده است و اگر فردی ناپخته و کم تجربه بود، می‌بایست خیلی قبل‌تر دست به چنین اقدامی می‌زد بنابراین لازم است هر اقدامی که می‌توانید برای حفظ کانون خانواده انجام دهید.
سهم خودتان را در این ماجرا بپذیرید
از واسطه‌های مورد اعتماد ایشان کمک بگیرید. بزرگ‌ترها و ریش سفیدها گاهی می‌توانند کار را خیلی جلو ببرند. تلاش کنید علت این رفتار را بیابید. گاهی توجه درست، جبران کوتاهی‌های عاطفی، برآوردن نیازهای واقعی، بروز رفتارهای قاطعانه و مردانه و ... می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. پس از آرام شدن ایشان در فضایی همدلانه با یکدیگر گفت‌وگو کنید و شنونده خوبی برای‌شان باشید. در گفت‌وگو با ایشان سهم خود را در این ماجرا بپذیرید.
فرزندان‌تان با مادرشان صحبت کنند
با شناختی که از همسرتان دارید، تلاش کنید او را در این مدت با خرید هدیه یا بردن به جاهای خاطره انگیز اوایل عقد و ازدواج، خوشحال و خاطره روزهای خوب زندگی‌تان را در ایشان زنده کنید. فرزندان بهتر است در این ماجرا، بی‌طرف باشند و رسما در جبهه پدر یا مادر قرار نگیرند اما می‌توانند از احساس نیازشان به مادر و در صورت ترک زندگی، احساس خلأ و کمبودشان با همسرتان صحبت کنند. امیدواریم با تلاش و انگیزه‌ای که در شما برای حفظ زندگی وجود دارد، موفق به تغییر تصمیم ایشان شوید اما در هر صورت خوب است از مشاوره تخصصی یک مشاور خانواده هم کمک بگیرید.