محققان بر این باورند که راه رفتن، نقش کلیدی در رشد خلاقیت و توانایی‌های ارتباطی انسان ایفا می‌کند و نتایج تحقیق جدید منتشرشده در سایت ارث نشان داد که توانایی انسان برای راه رفتن روی دو پا می‌تواند موسیقی و حتی زبان را هم دربرگیرد. نتایج تحقیق کنونی، رشد شناختی را که تکامل به آن کمک کرده و به‌عنوان دوپا بودن منجر به توسعه ریتم و موسیقی شده است، برجسته کرد. تغییر به سمت عمودی راه رفتن انسان، منجر به رشد شناختی خروجی‌های خلاقانه شد زیرا بر یادگیری الگوهای ریتمیک تاثیر گذاشت.
صدای موزون قدم‌ها
به گزارش «ایسنا»، این بررسی را محققی به نام ماتز لارسون از دانشگاه ایالتی فلوریدا انجام داده و به بررسی این موضوع پرداخته است که چگونه صدای موزون قدم‌ها، با توجه به نوع راه رفتن، ممکن است زمینه‌ای را برای حس زمان‌بندی و گرایش موسیقی افراد ایجاد کرده و چگونه بر تکامل تعامل انسان و رشد مغز تاثیر گذاشته است. این موضوع همچنین، روی زمانی که مردم با هم گفت‌وگو، فکر و ارتباط برقرار می‌کنند، تاثیر خواهد داشت. لارسون اظهار کرد: «نتایج کنونی همچنین توضیح می‌دهد که چرا دویدن و پیاده‌روی باعث افزایش خلاقیت می‌شود و ریتم یکنواخت راه رفتن می‌تواند به همگام‌سازی افکار و تشدید ادراک کمک کند. این ارتباط ممکن است ریشه‌های تکاملی عمیقی داشته باشد».
همگام‌سازی گفتار و حرکت
هنگامی که انسان‌های اولیه شروع به راه رفتن کردند، نوع جدیدی از صدا را تولید کردند که یکنواخت، ریتمیک و به راحتی قابل پیش‌بینی بود. این در تضاد با صدای نامنظم‌تر ناشی از حرکت چهارپا، مانند گام‌های نامنظم یک شامپانزه در حال بالا رفتن از درختان است. این منظم بودن احتمالا مزیتی تکاملی ارائه می‌دهد. وقتی دو نفر همگام راه می‌روند، قدم‌هایشان فواصل آرامی بین قدم‌ها ایجاد می‌کند و به مغز فضایی می‌دهد تا با صداهای دیگر محیط هماهنگ شود. لارسون خاطرنشان کرد: «پیاده‌روی نه تنها به ما کمک می‌کند بهتر فکر کنیم، بلکه ممکن است نحوه ارتباط ما با دیگران را تقویت کند، گفتار و حرکت را به روش‌های ظریف اما معنادار همگام‌سازی می‌کند».